Historia e pushtimit rus të Ukrainës është një kronikë e pritshmërive të përmbysura. Perëndimi fillimisht mbivlerësoi fuqinë ruse, më pas nënvlerësoi aftësinë e saj për t’u përshtatur, duke parashikuar një kolaps që nuk erdhi kurrë. Analiza e thelluar tregon se Moska nuk është thjesht duke hedhur trupa në betejë, por ka ndërtuar një “ekosistem të të mësuarit” që po transformon ushtrinë e saj në kohë reale.
Nga kaosi në sistem: Cikli i përshtatjes
Ndryshimi më i madh strategjik i Rusisë nuk është thjesht ushtarak, por organizativ. Që nga fundi i vitit 2022, Moska ka institucionalizuar një proces të qartë mësimi: mbledhja e përvojës nga vija e frontit, analizimi i saj nga studiuesit dhe komisionet e posaçme, dhe shpërndarja e zgjidhjeve në të gjithë zinxhirin komandues.
Shtabi i Përgjithshëm rus ka krijuar mbi 20 komisione të dedikuara për zbatimin e rekomandimeve nga fusha e betejës. Kjo ka çuar në braktisjen e taktikave të vjetra sovjetike të sulmeve masive të blinduara, duke i zëvendësuar ato me grupe të vogla sulmi, të cilat janë më të vështira për t’u goditur nga artileria ukrainase.
Revolucioni teknologjik dhe industrial
Dobësia më e madhe e Rusisë në fillim të luftës – teknologjia dhe logjistika – po kthehet në një pikë force.
-
Dronët dhe Lufta Elektronike: Rusia ka kaluar nga një ushtri që neglizhonte dronët, në krijimin e njësive elitare si “Rubikon” për operacione të avancuara me UAV. Sistemet e saj të luftës elektronike (EW) janë përmirësuar ndjeshëm, duke bllokuar komunikimet dhe raketat inteligjente të Ukrainës.
-
Inovacioni i detyruar: Ministria e Mbrojtjes ka thyer barrierat burokratike, duke lidhur startup-et teknologjike me gjigantët shtetërorë të mbrojtjes. Inxhinierët dërgohen në vijën e frontit për të riparuar dhe modifikuar pajisjet bazuar në nevojat reale.
Stërvitja e rishkruar me gjak
Programet e stërvitjes ruse kanë ndryshuar rrënjësisht. Simulatorët janë bërë më realistë dhe instruktorët tani përdorin dronë për të monitoruar stërvitjen e rekrutëve, duke simuluar kushtet e fushëbetejës moderne ku “të shihesh do të thotë të vdesësh”. Oficerët e rinj po trajnohen për të marrë vendime të decentralizuara, një thyerje e madhe me traditën e ngurtë ruse.
Dobësitë që mbeten
Pavarësisht përparimit, ushtria ruse mbetet e kufizuar nga faktorë strukturorë:
-
Disiplina e ulët: Abuzimi brenda radhëve dhe problemet me moralin vazhdojnë.
-
Humbjet njerëzore: Taktikat e reja, ndonëse efektive për të fituar terren, kërkojnë sakrifica të mëdha njerëzore (“meat assaults”).
-
Kostoja e lartë: Ekonomia e luftës po gërryen burimet afatgjata të vendit.
Kërcënimi për të ardhmen
Përfundimi i analizës ngre një kambanë alarmi për NATO-n. Ushtria ruse që do të dalë nga kjo luftë do të jetë më e vogël në numër, por shumë më me përvojë dhe teknologjikisht e avancuar në luftën moderne (përfshirë AI dhe robotikën) sesa çdo ushtri evropiane.
Fakti që Rusia po ndan këtë përvojë me aleatët e saj – Kinën, Iranin dhe Korenë e Veriut – e bën situatën edhe më kritike. Perëndimi nuk duhet të nënvlerësojë më Rusinë, por të fillojë të mësojë me të njëjtin ritëm intensiv, nëse nuk dëshiron të mbetet prapa në garën e re të armatimit.
