Azonimi i tokave bujqësore në Shqipëri mbetet një nga pengesat kryesore që fermerët hasin në përpjekjet e tyre për të fituar pronësinë e plotë mbi tokën që punojnë prej dekadash. Megjithëse reforma e tokës synonte t’ua kalonte tokat përdoruesve, shumë prej tyre ende nuk kanë përfituar titujt e pronësisë për shkak të mungesës së një procesi të qartë dhe përfundimtar të ndarjes.
Kjo situatë pengon aksesin e tyre në mbështetjen shtetërore dhe fondet e zhvillimit rural, të cilat kërkojnë dokumentacion pronësie për të përfituar. Për pasojë, fermerët mbeten të përjashtuar nga subvencionet, investimet dhe projektet që synojnë modernizimin e sektorit bujqësor.
Zgjidhja e problemit kërkon një ndërhyrje të koordinuar institucionale për përfundimin e procesit të legalizimit, hartimin e një harte të saktë të përdorimit të tokave dhe thjeshtimin e procedurave për njohjen e pronësisë. Pa këtë reformë, bujqësia shqiptare mbetet e penguar dhe fermerët të zhgënjyer.